PEJZAŻ – DYSCYPLINA I SPONTANICZNOŚĆ. TOMASZ NOWAK, MARCIN SUTRYK - MALARSTWO

22 stycznia (środa) godz. 18.00
Wystawa czynna do 14 lutego 2020 r.
ul. Traugutta 31/33

Tomasz Nowak – malarz, odnoszący się do kultury śródziemnomorskiej. W realizacjach podejmuje wątki narracyjne i figuratywne oraz motywy nawiązujące do malarstwa pejzażowego. Inicjator nieformalnej Grupy „Ławeczka”, której działania polegają na propagowaniu idei sztuki poprzez malarstwo. Profesor Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach,
w Pracowni Sztuki na Wydziale Nauk Humanistycznych.

Pejzaż to dyscyplina i spontaniczność – to swoista dychotomia dająca mi możliwość zaproponowania własnych znaków przy moich dialogach z naturą. Pejzaż to etap mojego procesu twórczego w którym poddaje się intuicyjnym bodźcom wprowadzającym mnie we „wnętrze” obrazu. Pejzaż to różnorodność „sił” zamkniętych w przestrzeni obrazu, wynikających z ciągłego procesu obserwacji natury. Dzięki zmiennym działaniom różnych motywów, dążę do ukazania ulotności i niepowtarzalności nie natury bezpośrednio, ale jej symboliki, budowanej w oparciu o znak tworzony przez kolor. Często barwa użyta w moich kompozycjach, przez konotacje z naturą staje się jednocześnie pojęciowo wartością niedookreśloną, choć w swej formie wyraźnie nawiązuje do źródła inspiracji.

Marcin Sutryk – na co dzień zajmuje się malarstwem, fotografią oraz grafiką użytkową. Działalność artystyczną łączy z pracą dydaktyczną – jako adiunkt w Pracowni Sztuki UPH w Siedlcach uczy na kierunku Edukacja artystczna w zakresie sztuk plastycznych. Dwukrotny stypendysta Prezydenta Miasta Siedlce. Pełni funkcję prezesa stowarzyszenia DESCARTES, jest twórcą i organizatorem „Wschodnich Projektów Fotograficznych”.

Proces tworzenia zaczyna się od obserwacji natury. Impulsem do malowania stają się doznania związane z byciem w krajobrazie - kolor nieba, światło przedzierające się przez gałęzie, rytm drzew, słońce odbijające się w jeziorze, faktura zaoranego pola. Wrażenia te materializują się na płótnie za pomocą barw. Natura jest transponowana na subiektywne odczucie kolor. To on jest najważniejszy, jego zestawienia, zderzanie się barw, czy innym razem łagodne przechodzenie jednych w drugie. W tej grze barw i świateł zaciera się granica między przedstawieniem (pejzażem), a abstrakcją.

Wróć