MIGRACJE 2020 - Bożena Klimek-Kurkowska

4 czerwca 2020 r., godz. 20
ONLINE na kanele YouTube

„Migracje II” to zestaw efemerycznych obiektów wypełniających przestrzeń o dużych reminiscencjach formalnych, które powstały w wyniku inspiracji czerpanych z otaczającego mnie świata. Bezpośrednia i pośrednia transpozycja zdarzeń cytowana poprzez budowanie wielokrotnie złożonych układów kompozycyjnych chce tak jakby powtórzyć i podkreślić znaczenie tego jednego.

Diagnoza Współczesnej Migracji

„Migracje” - niespodziewane, raptowne przemieszczanie się, przesuwanie w czasie, przestrzeni fizycznej o skutkach budujących niepokój, zagrożenie, dyskomfort, stres emocjonalny lub fizyczny. Proces nieprzewidywalny, tworzący nowe obrazy konfrontujące rzeczywistość. Niestabilność konstrukcji wskazuje na nietrwałość wręcz dekonstrukcję budujące nowe jakości, oblicza, stanowiska, nastroje i poczucia emocjonalne. Nagłość zjawisk fizycznych materialnych lub pozamaterialnych migrujących w czasie wymykających się spod kontroli stanowi o niepewności, zagrożeniu, krótkotrwałym lub trwającym nieskończenie…

Subiektywny opis obrazu „Migracje”

Przestrzenie zewnętrzne to materie i fizyczności rzeczy, widziane i odbierane poprzez zmysły. Przestrzeń wewnętrzna to pola interpretacji, rozważania intelektualne. Materia przestrzeni to zinterpretowana wizualizacja odczuć, przeżyć zjawisk, relacji ogólnoludzkich.

Płaszczyzna podparcia (ściana) i płaszczyzna spoczynku (podłoga) pionizuje i poziomuje linearny układ obiektu. Pomiędzy dwiema strefami znajduje się linia horyzontu stabilizująca tworzący się obraz. Zdecydowanie określone stanowiska stykania się i rozczepienia linii kompozycji stopniowo obnażają  swoją niestabilność, kruchość, niepewność. Możliwe przesunięcia a nawet destrukcja w toku ekspozycji jest od początku wpisana w koncept i jest zaakceptowana jako fakt.

Struktura obiektu budowana jest poprzez przestrzenie występujące pomiędzy nimi te zewnętrzne jak i te wewnętrzne, mające bezpośredni i pośredni związek z prezentowanym układem elementów po to, by zobaczyć to, czego tam nie ma.

Miejscami wytyczającymi kompozycję są punkty podparcia w strefie poziomej podłogi, która to potem wytycza i rozpoczyna migrację elementów. Punkty podparcia pionowych stalowych linii w strefie poziomej, zanurzają się w zbiorach zamkniętych oddając promienie migracji o zróżnicowanych
i niepowtarzalnych indywidualnych jednostkach.

^{Bożena Klimek-Kurkowska}